In juli deed ik een 10-daagse Vipassana stilteretraite en als ik de wereld een cadeautje mocht geven, zou ik iedereen hier voor 10 dagen naar toe sturen..
Zoโn 9 jaar geleden kwam ik voor het eerst in aanraking met Vipassana. Dit is een meditatietechniek – eentje die mijn leven voorgoed heeft veranderd. Ik ging destijds in mijn eentje backpacken door Aziรซ, en wilde iets doen dat hoorde bij de cultuur van daar (dacht ik, er nu op terug kijkend was de diepere reden dat ik voelde dat ik dit gewoon heel hard nodig had). Ik kwam op een blog van iemand terecht die een retraite van 10 dagen had gedaan waarbij je leeft zoals een monnik of non, oftewel een Vipassana-retraite.
In Thailand ben ik toen met nul meditatie-uren op de meter het klooster ingedoken om 10 dagen lang, 10 uur per dag te mediteren en in volledige stilte te leven. Die 10 dagen werden er destijds uiteindelijk 5, op de ochtend van de zesde dag was het voor mij genoeg geweest en ben ik vertrokken.
De bodem was gelegdโฆ
Er was iets anders aan me na die vijf dagen, merkte ik. Ik voelde me beheerst op een manier die ik niet eerder had ervaren, alsof ik veeeel minder reactief was dan voorheen. Later sloop dat er wel weer terug in, maar nooit meer helemaal. Er was een zaadje van geluk in mijn diepere kern neergestreken, en heel eerlijkโฆ dit zaadje is nooit meer echt weg gegaan. Het maakt niet uit hoeveel chaos er gaande is in mijn leven, die eerste ervaring in dat klooster in Thailand en hetgeen wat we daar gepraktiseerd hebben, heeft mijn systeem een blijvende reset gegeven. Een soort basisvertrouwen dat alles altijd goed komt.
Vipassana werd een onderdeel van mijn fundament
Sindsdien heb ik de 10-daagse retraites vaker gedaan en ook afgemaakt. Het beoefenen van Vipassana hoort bij mijn leven, en voelt voor mij als de ultieme life safer.
Een korte uitleg van wat de techniek je leert is dat duidelijk wordt waar het menselijk lijden vandaan komt. Nu bestaan er ontelbare boeken en onderzoeken over wat de mens (on)gelukkig maakt, maar hoezeer de informatie die je daar uithaalt ook kan resoneren, blijft het wel vooral iets cognitiefs.
Tijdens de 10 dagen in het klooster word je stapsgewijs meegenomen op een diepe reis naar binnen, richting het deel van het brein dat wij ons onbewuste brein noemen. Het is hard werkenโฆ maar dat werpt zijn vruchten af. Op een gegeven moment wordt het namelijk alsmaar duidelijkerโฆ dat je รฉcht contact aan het maken bent met die lagen in jezelf waar je normaal gesproken niet bij komt. Vanuit daar leer je dat al het lijden voortkomt uit โverlangenโ en โafkeerโ. Telkens als je iets niet krijgt wat je graag wil hebben โ lijd je. Telkens als je een ervaring hebt die je helemaal niet wil, lijd je ook. De vraag is dus, hoe manifesteren deze twee zich in jouw bewustzijn en hoe elimineer je deze elementen uit je leven? Dit is wat de Vipassana-techniek je leert.
Ik kies er bewust voor om het bij die uitleg te laten, anders wordt het namelijk weer iets cognitiefs, en dat dekt in alle gevallen niet de lading van waar dit over gaat. Het enige wat ik je wil meegeven isโฆ als je nieuwsgierigheid geprikkeld wordt door wat ik er dusver over verteld heb, GA dan een Vipassana 10-daagse doen. Geef jezelf dit grote cadeau.
Juli 2023 โ na vier en een half jaar leefde ik opnieuw 10 dagen in stilte
Op 19 juli meldde ik me bij Dhamma Pajjota in Belgiรซ, het meditatiecentrum. Ik kreeg mijn kamer toegewezen en ben me gaan installeren. Kort daarna volgde een lichte maaltijd, en kregen we onze vaste plek in de meditatiezaal voor de komende 10 dagen toegewezen. De eerste uitleg over de techniek werd gegeven en we leggen als groep een soort eed af dat wij ons tijdens ons verblijf in het centrum aan bepaalde voorschriften zullen houden en ons volledig zullen overgeven aan de instructies van de teacher. Alles om de meditatietechniek haar werk voor jou te kunnen laten doen natuurlijk.
Het is namelijk niet niksโฆ elke dag gaat om 04:00 โs ochtends de eerste gong, en om 04:30 begint de eerste ochtendmeditatie die gelijk twee uur duurt. Over de gehele dag mediteer je in totaal zoโn 10 uur, en โs avonds sluit je elke dag af met een lezing waarin elke dag wordt ingegaan op een bepaald aspect van de meditatietechniek zodat je nog beter leert begrijpen wat je nu precies aan het praktiseren bent. Als oud student โ wat wil zeggen dat je al eerder een 10-daagse cursus hebt afgerond โ mag je maar twee keer per dag een lichte maaltijd eten, waarvan de laatste om 11:00 โs ochtends. Om 21:00 โs avonds eindigt het laatste onderdeel van de dag en is het tijd om te gaan slapen. Tijdens de gehele periode heb je geen telefoon, geen boek, geen pen en papier, geen muziek, oftewel helemaal niks om jezelf mee af te leiden. Had ik al gezegd dat ze je daar iets proberen te leren over verlangen? Haha.
Goede en minder goede dagen
Over het algemeen staan dag 2 en dag 6 erom bekend dat ze (extra) lastig zijn. Voor mij waren dat dit keer vooral dag 2 en dag 7. Op dag 2 had ik overal pijn. Pijn van het lange zitten. De minuten kropen voorbijโฆ Oh ja, dรญt was een Vipassana-retraite. Slikโฆ ga ik dit nog 8 dagen volhouden? JA, dat ga ik! Ik voelde een alles overwinnende vastberadenheid in mezelf. Ik ga dit doen. Maar moeilijk was het hoor.. die tweede dag.
Op dag 5 kwam ik in een nieuw stuk terecht van mezelf, een plek waar ik nog niet eerder geweest was. Misschien heb je wel eens een magic mushroom gebruikt? Ik wel โ en op dag 5 tijdens de Vipassana retraite voelde het alsof ik in een microdosistrip hiervan zat. Tijdens mijn wandelingen in het bos naast het centrum tussen de meditatie-uren door voelde ik mijn hart en mijn zintuigen zo wagenwijd openstaan. Het ontroerde me enormโฆ wat een verbinding voelde ik! Er viel ineens van alles op zijn plek, waarvan ik helemaal niet wist dat dit nog op zijn plek moest vallen, haha. Een echte belichaming van eenheid, eenheid met alles dat is. Geweldig dankbaar. Ik zit overigens nu ik dit schrijf nog steeds in deze trip.. en dit is mijn derde dag terug thuis. Zal dit een nieuw zaadje zijn wat in mij is geplant en niet meer weg gaat? Ik hoop het.
Toen kwam dag 7.. ik werd wakker en voelde me grieperig. Oh, daar baalde ik van zeg! Ik ben vreselijk slecht in ziek zijn thuis. Ik grijp naar allemaal ongezonde dingen en ben mezelf de hele dag aan het afleiden met van alles en nog wat. Het tegenovergestelde van wat je dan dus echt nodig hebt, namelijk gezonde voeding en rust in je systeem. Ondanks dat ik er dus enorm van baalde, zag ik dit ook als een mooie kans. Om te leren hoe het is als ik gewoon eens zou โzijnโ met het ziek zijn. Veel weerstand ervoer ik, die eerste dag ziekโฆ maar de dagen daarna werd het beter. Uiteindelijk hield de griep drie dagen aan, en op dag 10 was ik er weer! Dit was heel erg fijn, want op dag 10 wordt de stilte verbroken. Na het ochtendprogramma is het weer toegestaan om te praten met de andere studenten, na 9 dagen helemaal niet.
Een ontlading van emoties
We mochten weer praten, maar het bleef stil in de meditatiezaal. Een beetje onwennig was het voor iedereen. Ik liep richting mij kamer en toen ik de deur opendeed kwam er ontlading. Tranen stroomde over mijn gezicht en ik werd er compleet door verrast. Ineens werd het voelbaar hoe immens de prestatie was die ik had geleverd de afgelopen 9 dagen, hoe trots ik op mezelf was en wat een ongelooflijke opluchting het was dat ik tot het einde was gekomen. Mijn tranen kwamen recht uit het hart.
Nadat ik dus even mijn moment voor mezelf had genomen ben ik naar de eetzaal gegaan en daar ben ik voor het eerst gaan praten met andere studenten. Ik had een nieuw vriendinnetje gemaakt nog voordat de stilte in ging en Sofie vertelde mij dat zij ook moest huilen. En daarna hoorde ik het van nog meer mensen. Wat een reis hadden we afgelegd. Wat waren we blij dat we weer mochten praten en dat deel van ons mens-zijn mochten omarmen. Maar wat waren we ook gelukkig allemaal. Hele hoge vibraties.
Een verjaardagscadeau
Ook al mag je weer praten, op dag 11 is het pas echt voorbij. Dus op zondag de 30e ging voor de laatste keer om 04:00 de gong, waarna ik voor de laatste keer richting de groepsmeditatiezaal ging voor de laatste 2 uur van het 10-daagse programma.
Het was dubbel feest die dag, want ik was JARIG! Een geweldige dag om jarig te zijn, dat zeg ik je heel eerlijk! De afgelopen 10 dagen waren het mooiste cadeau dat ik mezelf had kunnen geven.
In de auto naar huis hoorde ik voor het eerst weer muziek en ik heb zo mega veel gehuild. Ik was zo gelukkig, ik barstte er bijna van uit elkaar!
De rest van mijn verjaardag heb ik heel bewust mijn telefoon lekker aan de kant laten liggen, dat was ik immers toch al gewend inmiddels. En ook om een klein beetje gedoseerd weer te wennen aan alle prikkels van de echte wereld.
Nu, drie dagen later, voel ik mij nog steeds erg goed. Mediteren doe ik thuis ook elke dag, als een soort onderhoud. Maar die 10-daagse retraites zorgen voor een zeer diepe reiniging, I will be back dus. Ik kan het echt iedereen aanraden! Meer weten? www.dhamma.org
